Waar geweest en Wat gedaan?

Central Park

Verslag

Vanmorgen werden we niet door Vasili verrast met een ontbijt dus zijn we tegenover het appartement in een winkeltje gaan ontbijten. Ze hebben daar een ontbijtbuffet en je kan ook sandwiches bestellen. Het buffet zag niet zo geweldig uit dus werd het een broodje. We namen weer de metro terug naar de plaats waar we gisteren gestopt waren met de Multi en vervolgden onze wandeling door Central Park. We hadden vandaag allebei weer meer energie dus verliep het vlotter dan gisteren. Hoe zuidelijker we kwamen, hoe dichter de arches en bruggen ook bij elkaar lagen. 

Gisteren hebben we tijdens de pauzes regelmatig een sigaretje gerookt in het park. Toen we aan het eind van de dag het park uitliepen zagen we voor het eerst een bordje waarop stond dat in het park niet gerookt mocht worden. Oeps. Niemand heeft ons echter op het roken aangesproken. Nu we wisten dat het niet mocht hebben we niet meer in het park gerookt en zijn we af en toe er uit gegaan als we zin hadden in een sigaret.  Op een gegeven moment was de nood bij mij hoog en was een toiletbezoek eerste prioriteit geworden. Er kwam net een wagen van de parkservice aangereden die ik maar even heb aangehouden om te vragen waar het dichtstbijzijnde toilet was. Dat was buiten het park, waar we na een sigarettenpauze net vanaf kwamen. Dus gauw weer vaart gemaakt richting uitgang waar David een museum spotte. Snel daarheen gegaan, maar nee hoor. Ik mocht geen gebruik maken van het toilet. We kregen een deja vú van 1993, toen we ons ook mottig hebben gezocht naar een toilet in Manhattan. Om de hoek zou ergens wel een toilet zijn bij een restaurant. Wij de hoek om, maar geen restaurant te zien. We zagen een portier bij een gebouw staan, daar weer gevraagd, maar ook daar kregen we nul op het rekest. Aan de overkant lag een museum. Misschien konden we daar terecht werd gezegd. In sneltreinvaart overgestoken naar museum nr 2, waar net een paar mensen naar buiten kwamen. Wij naar binnen en gevraagd en ja hoor, daar werd vriendelijk de weg naar het toilet gewezen. Nadat de opluchting groot was en we weer naar buiten liepen, kregen we het donkerbruine vermoeden dat we illegaal via de uitgang het museum binnen waren gedrongen, zonder entree te betalen. Dáárom mocht ik gebruik maken van het toilet. Ze dachten natuurlijk dat wij entree hadden betaald. Nou ja, het zou mij op dat moment worst wezen. Ik was blij dat ik het kwijt was. Een heel stuk relaxter gingen we weer verder met de multi. Vlakbij 72th street in Strawberry Fields hebben we het “Imagine” monument ter nagedachtenis aan John Lennon gezien.

Toen we bij Turtle Pond aankwamen hadden we een mooi uitzicht op het Belvedere Castle en zagen we een hoop schildpadden in de vijver. We troffen daar een jong Amsterdams koppel waarmee we nog een tijdje gekletst hebben.

We vervolgden onze weg, deden nog een virtuele cache bij het kasteel en zagen weer veel van het park. Op onze weg zagen we plots een aantal mensen die allemaal omhoog stonden te kijken en druk aan het fotograferen waren. dichterbij zagen we wat al deze commotie veroorzaakte. Het waren 3 jonge wasberen die boven in de boom uit hun nest gluurden.

Op al onze Amerika reizen midden in de natuur hebben we nog nooit wasberen in het wild gezien, behalve als roadkill, en hier, midden in New York, waar je het totaal niet verwacht, zien we een nest met 3 jonge wasberen! Dat moesten we natuurlijk ook fotograferen. Een stuk verder zagen we daarna nog 2 grotere wasberen. De dag kon al bijna niet meer stuk. De tijd vloog weer voorbij en eer we het wisten was het alweer bijna 18 uur en hadden we in totaal net een stuk of 20 bruggen en arches gezien.

We moesten nog 12 stuks en hadden er een hard hoofd in of we dat zouden halen. Het tempo werd wat opgeschroefd en gelukkig werden de afstanden tussen de bruggen en arches kleiner. We vonden ze nu in een rap tempo en om 19:30 uur hadden we de laatste eindelijk gevonden. We liepen naar de uitgang van het park waar onder het genot van een sigaret de eindcoördinaten van de cache werden uitgerekend. Voor het west coördinaat vonden we een aannemelijke waarde, maar het noord coördinaat kon gewoon niet kloppen. Zouden we op de eindstreep dan nog de mist ingaan? Nog een keer alles nagerekend. 1 Vraag was een  twijfelgeval en toen we daar de andere waarde voor namen kregen we ook een mooi noord coördinaat uit. Het resultaat in de GPS geladen en die gaf ons een afstand van 1,6 km aan. Het begon al te schemeren dus hebben we weer de versnelling omhoog gedraaid en zijn we rechttoe rechtaan naar het eind coördinaat gelopen. Na eerst nog een verkeerd pad genomen te hebben waardoor we aan de verkeerde kant van een vijver uitkwamen, stonden we eindelijk op point zero. In het donker! Goed dat er een zaklamp op de smartphones zit. Nog even de hint gelezen en hoezee! Eureka! daar had David de cache in handen. En de euforie was compleet toen we zagen dat de beloofde coin voor het vinden van de cache ook in de box zat. Alle moeite had geloond!

We hebben niet alle hoogtepunten van New York gezien die alle toeristen doen, maar we hebben wel bijna heel Central Park gezien, alle bruggen en arches in het park bewonderd, schitterende uitzichten in het park gehad, schildpadden en wasberen gezien en als kers op toetje ook nog een mooie coin van Central Park verdiend. Een top ervaring die ons veel beter bevallen is dan de drukte in de rest van de stad. Omdat we de lunch hadden overgeslagen en perse de cache wilden afmaken, hadden we goede honger gekregen. We zochten een metrostation en namen de metro weer naar Rockefeller Center omdat vandaar uit ook treinen naar onze slaapplek rijden. Daar uitgestapt en weer op zoek naar een restaurant. We kwamen weer bij Times Square uit waar het weer een drukte van jewelste was. Op een gegeven moment waren we het zoeken naar een sushirestaurant zat en moe en hongerig zijn we toen maar bij TGI Friday naar binnen gestapt. Het eten was lala, maar de magen waren weer gevuld. Toen weer terug naar Rockefeller Center waar we een tijd hebben moeten wachten eer er eindelijk een trein naar Astoria kwam. Er waren de hele dag al problemen geweest met de treinen die kant op. Om 23:30 uur waren we eindelijk weer in onze kamer. Van het geplande inpakken van de bagage hebben we maar afgezien. Dat komt morgen wel aan de beurt.