---

Waar geweest en Wat gedaan?

Forrest Gump Point

Goulding's Lodge

 

---

---

Verslag

Vandaag zijn we gaan ontbijten bij het Olde Bridge Grill Cafe bij het motel.

Het ontbijt smaakte 10 keer beter dan het avondeten van gisteren.

Na het ontbijt werd de auto weer ingeladen en gingen we uitchecken.

Bij de balie van het motel, annex tradingpost, lagen een paar mooie oorbellen.

Die hebben daar niet lang meer gelegen, maar gingen verder met mij mee.

We staken de San Juan River over en vervolgden de US163.

Bij Forrest Gump Point zijn we gestopt om weer een klassieke foto van Monument Valley te maken. Missie geslaagd.

We maken een stuk verder nog een fotostop en rijden even naar Goulding’s Lodge om een virtual cache te doen. Een stukje verder rijden we Arizona in.

In Kayenta vinden we nog een cache en rijden dan westwaarts over de US160.

Nu is het alleen maar rijden tot de afslag naar de US98 waarover we verder naar Page kachelen.

Onderweg slaat het weer om en we krijgen af en toe flinke plensbuien over ons heen en de wind is ook flink aangewakkerd. Vlakbij Page krijg ik via de mobiel een flash flood warning binnen.

Ons plan om de Waterholes slotcanyon vanmiddag te gaan ontdekken valt bij deze dus letterlijk in het water. We besluiten om eerst maar naar onze B&B in Page te rijden.

Het weer is daar gelukkig opgeklaard en de zon is weer tevoorschijn gekomen.

We arriveren bij de B&B en voor de eerste keer bij een B&B worden we niet door de gastheer/vrouw verwelkomd. Via een email had ik de code van het deurslot gekregen dus we kwamen wel binnen, maar het voelt heel raar aan om zomaar het huis van een vreemde te betreden.

Het was de mooiste en meest smaakvol ingerichte B&B die we zover gehad hebben. Een ruime kamer met een aparte badkamer.

In de omschrijving stond dat we gebruik mochten maken van het terras met uitzicht op Lake Powell.

Om op het terras te komen moesten we om het huis heen lopen over vrij grove kiezel en keien. Lastig lopen zonder pad. We zagen een hoop rommel om het huis en op het terras liggen, van stukken pizza, plastic en papier tot een damestas toe. Zo zag het niet uit op de foto’s.

Toen we op het terras stonden zagen we een kind binnen en hebben we gezwaaid, maar er kwam niemand naar buiten.

We besloten om maar naar de Walmart te gaan om wat inkopen te doen.

Toen we daar rondliepen hoorden we opeens een paar meiden Limburgs praten.

David maakte een opmerking tegen ze waarna ze zich naar ons omdraaiden.

Zegt een van hun heel verbaasd in het Limburgs: Ik ken jullie. Blijkt dat ze in het dorp naast ons woont. Zij vertelden dat hun tour door Antelope Canyon afgelast was door de flash flood warning.

Na het shoppen zijn we naar de Blue Buddha Sushi Lounge gereden.

Alleen al voor de Volcano Roll (sushi met echte krab en een kreeftsaus erover heen) in dit restaurant wilden we naar Page gaan.

We waren wat aan de vroege kant en moesten nog even wachten tot het restaurant open ging.

We kregen de tijd om met het vangen van Pokémons tot de deur open ging.

Wat hebben we weer genoten van de Volcano Roll en andere lekkernijen.

Na de heerlijke maaltijd gingen we terug naar de B&B. We waren nauwelijks gearriveerd toen een vrouw aan kwam rijden. Ze was de moeder van onze gastheer die niet aanwezig was.

Ze vertelde dat ze ons vanmiddag had gezien, maar omdat ze bezoek had kon ze ons niet verwelkomen. Tja. Hoeveel tijd kost het om even goedendag te zeggen?

Ze vertelde dat die ochtend een storm over Page was heen geraasd waardoor een klein vliegtuigje was neergestort en een aantal boten op het meer waren gekapseisd en gezonken.

Vandaar natuurlijk ook de rommel om het huis.

Binnen 5 minuten was het gesprek afgelopen en was ze naar binnen verdwenen.

Ze had er duidelijk geen zin in. Geen warm welkom hier in Page.

We vermaakten ons in de kamer met het overzetten van de foto’s op de laptops en gingen weer op tijd naar bed.