Waar geweest en Wat gedaan?

Leprechaun Canyon

Moki Dugway

Verslag

Na het kliekjesontbijt van gisteren hebben we vandaag weer een uitgebreid ontbijt genomen bij Duke's Slick Rock Restaurant. De eieren met taco meat in een tortilla vond ik niet geweldig. Verkeerde keus gemaakt. Och  ja, ik vind het wel eens leuk om wat nieuws te proberen. De ene keer bevalt het en de andere keer niet. Na het ontbijt zijn we naar de Wolverton Mill gereden voor een cache en hebben we meteen de molen bezichtigd. We zijn al zo vaak in Hanksville geweest en hebben nooit geweten dat hier een watermolen staat. Door het geocachen zijn we daar achter gekomen.

We verlaten Hanksville via de US95 zuidwaarts. We missen de afslag naar Little Egypth en eer we ergens konden draaien waren we al dichter bij de Leprechaun Canyon, ons volgende doel. Omdat we al eens bij Little Egypth geweest waren keren we niet om en gaan naar de canyon. De parkeerplaats voor de wandeling naar de canyon ligt er verlaten bij. Voor de zekerheid leggen we een papier achter de ruit van de auto waarop we gezet hadden waar we naartoe gingen en hoe laat we vertrokken waren. Je weet maar nooit wat er kan gebeuren in zo’n afgelegen streek. We zetten de coördinaten in de GPS’en en beginnen te lopen. Er is geen echt pad naar de Leprechaun Canyon en af en toe was het zoeken om een goede weg te vinden. We klauterden over slickrock en worstelden ons tussen de struiken door in de volle zon, maar uiteindelijk stonden we in de canyon. Hier konden we in de schaduw even uitpuffen van de wandeling voordat we de canyon gingen verkennen. We zaten heerlijk te genieten van de omgeving en de stilte toen we in de verte stemmen hoorden. Nee hè! En ja hoor, even later kwam een koppel uit Letland de rust verstoren. Niks aan te doen. Nu konden we wel een foto van ons samen laten maken.

We lieten hun maar even voorgaan zodat we elkaar niet in de weg liepen en konden toch in alle rust  fotograferen. We genoten van de wandeling door de canyon. We waren bijna aan het eind gekomen toen we opeens de Letten met iemand hoorden praten. Kwam er nog een Duits koppel aan en niet veel later nog een Amerikaans koppel. Het was opeens spitsuur in de canyon. Goed dat we een briefje in de auto hadden gelegd. Hahaha. De wandeling terug naar de auto ging wat sneller omdat we nu een betere weg vonden dan op de heenweg. We reden verder en maakten even een fotostop bij de Hite Overlook waar je een mooi uitzicht hebt over de Dirty Devil River en Monument Valley op de achtergrond ziet liggen. We zetten onze reis weer voort over de mooie US95, passeren Natural Bridges NM en slaan even verder rechtsaf op de US261. Voordat we de Moki Dugway af rijden slaan we af op de Muley Point Road voor het uitzicht op de Goosenecks en om een cache te vinden. Dit is een onverharde weg en hij was nu behoorlijk zanderig. Onverwachts kwamen we op een punt waar het zand wel heel diep was. David moest flink gas geven om de wagen in beweging te houden en niet vast te komen zitten. Poeh, dat was even peentjes zweten. Wie weet wat voor verrassingen ons nog te wachten zouden staan op deze weg. Dat wilden we niet riskeren. Zeker niet omdat we verder niemand gezien hebben op deze weg. Op een stuk waar het zand wat vaster was zijn we omgekeerd en moesten we weer door dat diepe zand terug. Maar nu wisten we wat ons te wachten stond, en met een schietgebedje en een stroop gas kwamen we daar nu gelukkig ook goed doorheen. We reden zonder te stoppen de Moki Dugway af en aan het eind van de US261 slaan we rechtsaf op de US163 en reden verder naar Mexican Hat. We maakten gauw een foto van de rots die het plaatsje zijn naam bezorgd heeft, vonden een cache en checkten in bij de San Juan Inn. 

We gingen eten bij The Swinging Steak. Dat was een behoorlijke tegenvaller. Het ziet zo leuk uit als je steak op een schommelende gril boven een open vuur wordt klaar gemaakt. De steak was ook perfect gebakken, maar hij was totaal niet gekruid. Daar kregen wij bonen bij, die alleen opgewarmd waren, en tussen de bonen en de steak lag een hoopje sla waar alleen een flinke scheut azijn overheen was gegooid en die lekker warm werd van de steak en de bonen. Het brood dat ook op de gril was gebakken smaakte nog het beste. Dat was ook het enige dat op de menukaart stond. Iedereen had dezelfde prut op zijn bord liggen. Het brood en de steak hebben we gegeten, maar de rest niet. We hebben ons beklaagd over het eten en kregen 10% van de rekening af. Dat was weer een leer voor een volgende keer. Geen swinging steak meer voor ons. We reden weer terug naar ons motel en hebben daar nog een tijdje buiten gezeten op een terrasje totdat het weer bedtijd was.