St.George - Mesquite

Waar geweest en Wat gedaan?

Yant Flat

Verslag

We hebben goed geslapen in onze gratis kamer.
Om 8:30 uur stond ik pas op en nadat we alles hadden ingeladen stelde David voor om bij het restaurant naast het motel te gaan eten in plaats van bij Denny's.
Ik wist niet wat ik hoorde. Maar ja, zo gezegd, zo gedaan.
Na het ontbijt werd ook de tank van de auto weer gevuld en toen gingen we via de I-15 noordwaarts.
Bij exit 22 verlieten we de Hwy en reden Leeds in om naar Yant Flat te gaan.
De weg naar Yant Flat is ook onverhard, maar het is een goede gravelroad.
Via een smalle weg met haarspeldbochten reden we de bergen in.
Plots zagen we een slang midden op de weg liggen. Het was eenzelfde soort slang als we bij Edmayers Secret ook gezien hadden.
Een ongevaarlijke gopherslang van zeker een meter lang.
Deze slang liet zich geduldig fotograferen eer hij van de weg afgleed.

We kwamen bij een splitsing en hielden de weg richting St.George aan.
Op een gegeven moment reden we over een cattleguard en in plaats van in de woestijn waanden we ons even in Limburg.

We reden een bos in en daarna reden we even tussen weilanden met koeien en varkens.
Nadat we de volgende cattleguard waren overgereden zaten we weer terug in de woestijn.

Na een half uurtje en ca 10 miles vanaf de kruising van de Silver Reef Road en Exit 23 kwamen we bij het trailhead van de wandeling naar Yant Flat.
Bij Yant Flat ligt ook een cache die op 1,65 km van het trailhead afligt.
We volgden het golvende pad richting de cache. De 2e helft moesten we bergop door diep los zand lopen.
De coördinaten van de cache leidden ons naar een punt met een schitterend uitzicht, maar voordat gefotografeerd werd, moest eerst de cache gevonden worden.

Er stond alweer een stevige wind, die gelukkig niet zo hard was als afgelopen woensdag en die nu vanaf de afgrond naar ons toe waaide.

We pauzeerden even op een plekje uit de wind en zagen een man onze richting uitkomen.
Het was een Zwitser waar we een kort praatje mee gemaakt hebben.
Wij gingen kort daarna verder onze eigen weg en liepen oostwaarts.
We klauterden over de witte brainrocks naar de oranje-rode berg toe die we vanaf het 1e uitkijkpunt gezien hadden.

De Zwitser had blijkbaar een kortere weg gevonden, want opeens zagen we hem al op die berg staan.
Toen wij daar aankwamen was hij alweer verdwenen en konden wij op ons gemak daar rondkijken.
We zagen hem weer toen hij omhoog klom om weer richting het pad naar de auto te lopen.
Die weg leek ons niet verkeerd en wij gingen rond 15 uur ook die kant op om weer richting auto te gaan.
Wij zagen daar echter geen geschikte weg naar boven. Het was behoorlijk steil en dicht bij de afgrond en de wind was weer toegenomen.
Omdat we dat te gevaarlijk vonden zijn we omgedraaid om dezelfde weg terug omhoog te nemen als we gekomen waren.
Op weg daar naartoe zagen we een man en 2 vrouwen onze kant uit komen.
Het waren Jens en Cathy Jensen die hun vriendin Debra wat van de omgeving lieten zien.

Jens en Cathy wonen in de buurt en waren al een paar keer bij Yant Flat geweest.
Zij wisten nog een aantal bezienswaardige plekken daar te vinden.
Ze vroegen of we tijd en zin hadden om met hun mee te gaan.
Zo'n aanbod slaan we natuurlijk niet af en met z'n vijven liepen we verder, Jens voorop.
Ze hadden niks te veel gezegd.

 
We herkenden een punt waarvan ook een foto op de website van Steffen Schynatske staat, maar het is natuurlijk een stuk makkelijker te vinden als je een gids hebt.

We hebben ook heel veel rotsformaties te zien gekregen die niet op de website van Schynatske staan.
Het stuk waar zij ons heen brachten was nog mooier dan het 1e stuk wat wij al gezien hadden.
Het heeft veel weg van het Coyote Buttes landschap.

Dit is echt een heel goed alternatief voor de Wave of White Pockets.
Hier is geen permit voor nodig en het is ook nog eens een stuk makkelijker te bereiken, mits je niet de weg kiest die Rudi en Tomas genomen hebben.
Er is voldoende te zien zonder dichtbij de afgronden te komen, dus ook mensen met hoogtevrees kunnen hier van genieten als ze de rit over de berg aandurven.
Rond 17 uur gingen we crosscountry terug naar de auto's.
We hadden 3 GPS'en met de coördinaten van de auto en daarmee kwamen we weer terug op het pad.
Het was geen gemakkelijke wandeling door het diepe zand en tussen de struiken door, maar we misten wel het zanderige gedeelte van het pad.
Probeer dit echter niet zonder GPS anders verdwaal je gegarandeerd.
Terug bij de auto's hebben we hun alledrie een sleutelhanger met delftblauwe klompjes gegeven als bedankje.
Dat vonden ze prachtig.
Er werden emailadressen uitgewisseld en na een hartelijk afscheid ging ieder zijns weegs.
Zij gingen via de avontuurlijke route (die van Rudi) terug naar St.George en wij namen de veilige weg terug naar de I-15.
We kwamen weer langs St.George en reden verder naar Mesquite.
Hierbij passeerden we weer de tijdgrens en konden de klok weer 1 uur terugdraaien.
Om 18:30 uur Arizona-tijd kwamen we bij ons hotel aan.
we hebben gegeten bij het buffet van het Virgin River Casino.
Geen uitgebreide keuzes zoals bij de meeste buffetten in Las Vegas, maar het smaakte niet slecht.
Na het eten hebben we voor de 1e keer deze vakantie ons geluk geprobeerd in een casino.
Laten we maar zeggen, dat we verder moeten gaan met solliciteren als we in Las Vegas net zoveel geluk hebben.
Om 21 uur zijn we terug gegaan naar onze kamer.
Helaas hebben we hier geen gratis internet dus proberen we morgen bij McDonalds of we het verslag kunnen uploaden.

Enkele feiten

Gereden: 90.9 Miles (145.4 km)

Het Weer: 26°C       

Overnachting

Virgin River Hotel & Casino
100 E Pioneer Blvd
Mesquite, NV
+1 702-346-7777
http://www.virginriver.com

Beoordeling