3 mei

Escalante - Kanab

     


Waar geweest en Wat gedaan?

Cottonwood Canyon Road

Grosvenor Arch

Yellow Rock



Verslag

De volhouder wint!
In Escalante is nu ook een Subway, dus hebben we vanmorgen daar gegeten.
De tank van de auto werd ook nog gevuld en toen gingen we op weg richting Cannonville.
We zouden vandaag via de Skutumpah Road en Johnson Canyon naar Kanab rijden en onderweg nog een keer een wandeling door de Willis Creek gaan maken.
Zoals jullie echter hebben kunnen lezen is op 11 april onze wandeling naar Yellow Rock weer letterlijk in het water gevallen.
Vandaag was het echter weer heerlijk weer en er was geen wolkje aan de lucht dus in plaats van de eerdere planning namen we vandaag de Cottonwood Canyon Road en gingen we weer een poging wagen om bij Yellow Rock te komen.
In Cannonville stopten we bij het BLM-kantoor om naar de conditie van de Cottonwood Canyon Road te vragen.
We kwamen om 11:30 uur daar aan en zagen een briefje op de deur hangen met de mededeling dat ze om 12:30 uur terug zouden zijn.
Nou, daar gingen we dus niet op wachten en we besloten om de gok te wagen, aangezien het hier toch al lang niet meer geregend had.
We reden verder en kwamen langs Kodachrome Basin waar de weg overging van asfalt naar dirtroad.
Om het met de woorden van onze vrienden de Belgen te zeggen: De weg lag er deftig bij.


Je kon merken dat er weer onderhoud gepleegd wordt aan de Cottonwood Canyon Road.
Hier en daar was het een beetje zanderig, maar dat zorgde niet voor problemen.
De wash waar we doorheen moesten stond ook bijna droog dus dat was ook een eitje.
We maakten nog een stop bij de Grosvenor Arch voor wat foto's en een earthcache en reden vervolgens verder naar het zuiden.


We wilden nog even stoppen bij de Cockscomb Narrows, maar daar stond de parkeerplaats vol.
Dit is het mooiste gedeelte van de Cottonwood Canyon Road, maar aangezien we daar al een paar keer geweest waren was het geen ramp dat het nu niet lukte.


Vrolijk tuften we weer verder en rond 14 uur kwamen we bij de parkeerplaats voor Yellow Rock aan.
Hier hadden we weer het rijk voor ons alleen.
We aten eerst een cracker met kaas en vervolgens maakten we ons klaar voor de wandeling.
De weg konden we inmiddels wel van het moeilijkste stuk.
We zijn al 2x die steile rotberg opgelopen en op de top moeten omdraaien vanwege de regen, maar deze keer was daar geen kans op.
We liepen om 14:30 uur naar de rivier die je moet oversteken en alleen aan de overkant was nog een stroompje water waar we door moesten.
Al gauw stonden we onderaan de berg en begon onze klim.


3 weken geleden was het zand een stuk vochtiger en het pad was daardoor beter te lopen dan vandaag.
Nu was er veel los zand, maar we deden het rustig en voorzichtig aan en stopten regelmatig om wat te drinken.
Ongeveer een half uur later waren we boven, waar we even pauzeerden, en Yellow Rock in de verte in volle glorie zagen liggen.


Dit punt hadden we al eerder bereikt, maar nu konden we dan eindelijk de rest van de weg naar Yellow Rock afleggen.
Het pad was door de steenstapels goed te volgen en om 15:30 uur stonden we dan aan de voet van Yellow Rock.
We waren nauwelijks daar toen plots iemand achter ons stond.
Goede timing. Kon hij meteen een foto van ons samen maken. Wij maakten ook wat foto's van hem en toen gingen we ieder onze eigen weg.


Yellow Rock is zo'n grote kei dat we hem verder alleen nog een enkele keer in de verte hebben gezien en op het laatst nog even toen we weer naar beneden gingen.
Ik had wel al foto's van Yellow Rock gezien, maar de werkelijkheid was veel mooier dan ik verwacht had.
Wat een kleurenpracht en mooie lijnen zitten er in die kei.
Al filmend en fotograferend hebben we Yellow Rock beklommen.

Na een half uur klimmen bereikten we de top.


Vanaf de top had je een prachtig uitzicht, vooral naar het zuiden toe zagen we nog een heel mooi kleurenspel in een aantal heuvels.
Die leken ook het bezichtigen meer dan waard. Misschien een volgende keer.


Om 17 uur begonnen we met de afdaling van Yellow Rock en om 17:30 uur stonden we weer aan de voet.


We volgden weer het pad terug voor de ergste afdaling.
Onderweg zagen we eindelijk een schaduwplekje onder een boom waar geen cactussen stonden en hebben daar even van geprofiteerd om even te pauzeren.
We wilden net verder gaan toen die man ons voorbij kwam.
Wij gingen ook verder en voor we de steile berg weer af moesten hebben we eerst de apparatuur weer terug in de fototas gestopt.
Het 1e stuk was niet zo moeilijk en net toen we bij het moeilijke stuk kwamen, kwam daar nog een franstalig koppel omhoog.
Hij stond al op het vlakke stuk, maar zij stond te worstelen om met haar wandelstokken tussen de rotsen door te komen.
Het ging echt niet van een leien dakje.
We hebben zo'n 10 minuten moeten wachten eer zij eindelijk boven stond voordat wij verder omlaag konden gaan.
Ondertussen zagen we dat die andere man al beneden was aangekomen.
Eindelijk konden wij ook verder naar beneden.
Het ging wat lastiger dan de vorige keer vanwege het losse zand en steentjes, maar door gewoon langzaam en voorzichtig te lopen kwamen we toch makkelijk onder aan.
We hadden nu ook maar een half uur nodig gehad voor die afdaling.
Al gauw stonden we weer bij de rivier, maar het water dat daar een paar uur geleden nog stroomde was nu weg.
Er was enkel nog wat modder waar we doorheen moesten lopen.
Ongelooflijk hoe snel dat kan gaan in de woestijn.
Rond 18:30 uur waren we weer terug bij de auto.
Moe, maar voldaan. Eindelijk hadden we Yellow Rock gezien en daarvoor hebben we 3x die berg moeten beklimmen.
We denken zeker dat niemand van het forum vóór ons die berg 3x beklommen heeft.
Rond 18:45 uur reden we verder de Cottonwood Canyon Road af.
dit stuk hadden we 3 weken geleden ook al gereden en dat was toen goed.
Nu was het grootste gedeelte ook goed te berijden, maar hier en daar was het een beetje zanderig geworden.
Op 1 stuk hadden ze een nieuwe laag rode grond aangebracht die vol stenen zat.
De reden hiervoor weten we niet, maar de weg was er daar duidelijk op achteruit gegaan.
Gelukkig was dat maar een kort stukje.
Aan het einde van de Cottonwood Canyon Road reden we weer de US89 op naar het westen.
Rond 20 uur kwamen we in Kanab aan en zijn eerst bij de Pizzahut gaan eten voordat we naar ons motel gingen.
Bij de Rodeway Inn kregen we weer dezelfde kamer als we 3 weken geleden hebben gehad.
We hebben geprobeerd Terry te bellen voor de afspraak van morgen, maar hij nam niet op.
Toen hebben we hem maar een mailtje gestuurd en we kregen net antwoord dat we hem morgen om 9:00 uur weer bij zijn winkel treffen. 


Enkele feiten

Gereden: 129.8 Miles (207.7 km)

Het Weer: 26°C       


Overnachting

 

Rodeway Inn (UT144)
70 S. 200 West,
Kanab, UT, US, 84741
Phone: (435) 644-5500

 

 

 


Beoordeling

Standaard motelkamer met gratis Wifi. Goede internetverbinding.