Escalante

Waar geweest en Wat gedaan?

Peek-a-boo Canyon

Spooky Canyon

Devils Garden

Verslag

Vanmorgen hebben we ontbeten bij de Circle D Eatery.
Ik kreeg mijn ontbijt weer eens niet op en heb de rest ingepakt voor de lunch.
Na het ontbijt zijn we naar het BLM-kantoor gereden om naar de condities van diverse dirtroads te informeren.
Alle wegen waren goed berijdbaar werd ons verteld en de Hole in the Rock Road lag er vandaag op z'n best bij.
We kregen nog een beschrijving voor de wandeling naar Peek-A-Boo en Spooky en een kaart van dit gebied.
Rond 10:30 uur reden we naar de Hole in the Rock Road.
Men had niks te veel verteld. De weg lag er perfect bij en we konden goed doorrijden.
Na 27 miles sloegen we af op de Dry Fork Road.
Deze was wat minder, maar toch nog goed te doen.
We kwamen uit bij de parkeerplaats waar de wandeling naar Peek-A-Boo en Spooky begon.
Er stonden al heel wat auto's op de parkeerplaats dus het was druk in de canyon.
We trokken onze wandelschoenen weer aan en begonnen de afdaling in de canyon.
Het pad is gemarkeerd met steenstapels die goed te volgen waren.
De weg omlaag was langer dan ik verwacht had.
Die weg moesten we ook weer omhoog.
Het laatste stuk omlaag was door diep zand.
Meteen onderaan in de canyon kwamen we al bij de Peek-A-Boo slotcanyon aan.
Er kwamen mensen achter ons aan die eerst naar de Spooky slotcanyon gingen.
Wij gingen eerst kijken bij Peek-A-Boo.
Om de Peek-A-Boo slotcanyon in te komen moest je eerst een stuk klimmen. De ingang zit op ca 4 meter boven de grond.
Vaak staat er ook nog water voor, en in het begin van de canyon waar je door moet, maar nu was het gelukkig droog.
Het klimmen is echter niet zo gemakkelijk.
Het 1e stuk gaat wel doordat er gaten in de wand zitten waar je je voeten in kan zetten, maar het 2e stuk is glad en lastig om omhoog te komen.

We stonden te bekijken of en hoe we dat klaar moesten spelen toen een jong koppel arriveerde.
Tegelijkertijd kwamen mensen uit de slotcanyon die daar omlaag moesten.
We hebben eerst maar eens gekeken hoe dat in zijn werk ging.
Echt geweldig ging dat niet.
De man bond zijn vrouw een touw om het middel om haar naar beneden te laten zakken, maar ze gleed weg.
We hebben geholpen om haar veilig beneden te krijgen.
Haar man kwam er vrij gemakkelijk achteraan, maar zijn benen waren dan ook een stuk langer.
Het jonge koppel klom vrij gemakkelijk de canyon in en bleven daar staan om David naar boven te helpen.
Het eerste stuk ging goed, maar het 2e stuk ging erg moeilijk met de fototas op zijn rug.
Het stel heeft hem goed omhooggetrokken.
Daarna wilden ze mij naar boven helpen, maar ik had al genoeg gezien.
Als David al zo moeilijk omhoog kwam dan zou het mij zeker niet lukken.
En als ik niet door de rest van de canyon zou kunnen komen, zou ik op dat punt ook weer omlaag moeten gaan.
Dat zag ik niet zitten. Ik heb toen besloten om niet de Peek-A-Boo in te gaan.
David was toch al boven, dus zei ik dat ik wel op hem zou wachten.
Hij is toen samen met het stel, Samantha en Gerhard uit Stuttgart, de hele canyon doorgegaan.

Ik bleef beneden wachten en heb nog meerdere mensen de canyon in zien gaan.
Sommigen gingen makkelijk omhoog, maar er waren er ook genoeg bij die bijna naar beneden sodemieterden.
Het was wel mooi dat iedereen elkaar hielp om naar boven te komen.
Ik zat al ongeveer een half uur te wachten toen mensen vanachter de rotswand waar de canyon in lag te voorschijn kwamen.
Zij waren via de achteruitgang naar buiten gekomen en bovenlangs naar beneden gegaan.
Ik heb gevraagd of het pad naar die uitgang goed te vinden was en ze zeiden dat ik maar de steenstapels hoefde te volgen.
Door het losse zand ging het pad omhoog en boven zag ik steenstapels staan die ik volgde, maar opeens hield het op.
Tenminste, ik kon geen steenstapels meer vinden.
Na een tijdje zoeken ben ik maar weer naar beneden gegaan en ik was nauwelijks terug toen David met Samantha en Gerhard ook via de buitenkant naar beneden kwamen.
Ze hadden het leuk gehad en hadden elkaars hulp in de canyon wel nodig gehad.
Toen die 3 weer een beetje uitgepuft waren zijn we met z'n 4en naar Spooky gegaan.
Het pad naar Spooky via de wash en diverse afkortingen was goed te volgen en we wandelden zo de canyon in.

Hier hoeft niet geklommen te worden.
Spooky is een smalle slotcanyon die op sommige plaatsen heel smal wordt.
Omdat ik de breedste van het stel was vormde ik de achterhoede.

Hele stukken moest je zijwaarts door de canyon lopen en ik kwam een stuk verder dan ik verwacht had.

Ongeveer halverwege de canyon was het einde oefening voor mij.
David en ik zijn toen omgekeerd en Samantha en Gerhard zijn verder gelopen.
We zouden elkaar weer bij de ingang treffen.
We hebben een tijd zitten wachten bij de ingang, maar zij kwamen maar niet terug.
Opeens kwamen 4 mannen uit de canyon en die zeiden dat ze een jong koppel hadden gezien dat uit de canyon was gekomen en crooscountry naar Peek-A-Boo was gelopen.
Wij zijn toen dezelfde weg weer teruggelopen naar Peek-A-Boo en hebben daar ook nog een tijdje gewacht, maar nog niks.
We dachten dat ze misschien al naar boven waren gegaan dus vertrokken wij ook weer omhoog naar de parkeerplaats.
De weg omhoog viel ons reuze mee. Alleen het eerste stuk was door diep zand, maar de rest klommen we over de rotsen.

Ook hier raakten we tijdens de weg omhoog het pad kwijt en zagen geen steenstapels meer.
Van beneden af zijn die toch moeilijk te zien.
Waarschijnlijk hierdoor hebben we wel een kortere weg naar boven genomen en nog een stuk los zand vermeden.
We waren nauwelijks boven toen Samantha en Gerhard ook boven kwamen.
Zij waren wel teruggegaan naar de ingang van Spooky, maar toen waren wij al vertrokken door de verkeerde informatie van die 4 mannen.
We hebben nog een hele tijd staan kletsen voordat we verder gingen.
We zouden elkaar misschien bij de Devils Garden weer treffen.
Wij vertrokken eerder richting Devils Garden en hebben onderweg nog een cache gezocht.
Hun auto stond al op de parkeerplaats bij Devils Garden toen wij daar aankwamen.

We zijn daar gaan rondlopen en kwamen een man uit Californië tegen die ons vroeg om een foto van hem bij de Metate Arch te maken.
Hij vertelde ons over een arch waar hij vandaag geweest was en liet ons daar foto's van zien.
Bleek dat de arch te zijn met het meer daaronder die in de film 127 Days te zien is.
Ligt die hier in de buurt!
We namen weer afscheid van de man en zijn nog wat rondgelopen in Devils Garden.

Toen we weer genoeg gefilmd en gefotografeerd hadden gingen we terug naar de parkeerplaats en troffen daar Samantha en Gerhard weer.
Het was inmiddels tegen 19 uur en zij moesten nog doorrijden naar Torrey.
We hebben nog even met hun gekletst waarna we afscheid genomen hebben en terug zijn gereden naar ons motel.
We hebben weer gegeten bij de Circle D Eatery (er is weinig keus in Escalante) en raakten daar nog in gesprek met een Belg die tegenwoordig in San Francisco woont.
Uiteindelijk was het 21:30 uur eer we weer op onze kamer waren.

Enkele feiten

Gereden: 75.3 Miles (120.5 km)

Het Weer: 27°C      

Overnachting

Circle D Motel
475 West Main Street
Escalante, Utah ! ;84726
435-826-4297 (local)

www.escalantecircledmotel.com

Beoordeling