Yellow Rock

VERSLAG

Vanmorgen was het wat later dan normaal.
David is normaal meestal als 1e wakker, maar vandaag niet.
Hij was behoorlijk moe door de laatste lange dagen.
We vertrokken dus vrij laat uit het motel, hebben een broodje gegeten bij Subway en zijn toen op weg gegaan naar de Cottonwood Canyon Road.
Op het eerste stuk leek de toestand van de Cottonwood Canyon Road een stuk beter dan 2 jaar geleden, maar verderop hadden we toch een aantal zeer slechte stukken ertussen zitten.

We hoefden maar 14 miles over deze weg te rijden tot de parkeerplaats voor de hike naar Yellow Rock.
Er stond al een auto waar wij de wagen ook parkeerden.
De zon scheen fel en de temperatuur liep naar de 30C.
We deden onze kistjes aan, namen voldoende water en onze fotospullen mee, de pet op, stokken mee en toen begonnen we om 13 uur met onze wandeling.
Het eerste stuk moesten we door dicht struikgewas tot aan de wash.
De wash was modderig en hier en daar stroomde nog wat water.
We zagen voetstappen in de modder en volgden die.
Aan de andere kant van de wash moesten we het pad vinden om de bergrug over te gaan.
2 Jaar geleden waren we te ver naar het zuiden gelopen en hadden het pad niet gevonden. Nu was het ook nog even zoeken, maar uiteindelijk vonden we de juiste plek.

We begonnen aan de steile klim naar boven.
Het is maar een hoogteverschil van 100 meter dat overbrugd moet worden, maar omdat het pad zo steil is, is dit een lastige klim.
We hadden al genoeg verhalen gehoord van mensen die op de terugweg op hun kont naar beneden zijn gegaan dus we zagen best wel op tegen de terugweg.
Halverwege de klim zagen we alweer donkere wolken verschijnen. Precies op de plek waar wij heen gingen. Om ons heen scheen verder overal de zon.
Wij hebben ons ook al afgevraagd of we de laatste jaren soms wat verkeerd hebben gedaan.
We klommen echter verder en om 14:30 uur bereikten we de top en zagen Yellow Rock in volle glorie met een donker wolkendek erboven.

We rustten daar boven eerst wat uit van de klim, schoten al wat plaatjes en vroegen ons af of we de 900 meter tot Yellow Rock nog zouden lopen of toch maar om zouden keren.

De wolken kwamen steeds verder onze kant uit en we zagen het niet zitten om in de regen dat steile pad af te moeten dalen.
Op een gegeven moment zagen we 2 mensen op Yellow Rock die onze kant uit kwamen. Na een kwartier hadden ze ongeveer de helft van de afstand tussen ons en Yellow Rock afgelegd.
Hierdoor konden we uitrekenen dat we minstens een uur nodig zouden hebben om heen en terug te lopen voordat we aan de afdaling konden beginnen. Plus de tijd die we op Yellow Rock nog zouden willen besteden en kwamen tot de conclusie dat we dit waarschijnlijk niet zouden gaan redden, maar we waren toch nog aan het twijfelen omdat we al zover gekomen waren. Toen voelden we plots de 1e druppels en toen was de beslissing gauw gemaakt.
We keerden om.
We waren al een stukje afgedaald toen we stemmen achter ons hoorden.
We hebben gewacht tot het koppel bij ons was. De regen zette gelukkig niet verder door. We zijn samen met dat koppel verder naar beneden gegaan.
Altijd handig om iemand in de buurt te hebben als iets zou gebeuren.
En alsof de duivel er mee speelde, begon de zon weer volop te schijnen toen we naar beneden gingen.
De terugweg viel ons gelukkig heel erg mee en onze konten hebben niet vaak de grond geraakt.
We kwamen allemaal heelhuids beneden en bij onze auto’s.
Daar hebben we nog een hele tijd staan kletsen met dit koppel uit Fresno, California.
Nadat we afscheid hadden genomen zijn we dezelfde weg weer teruggereden naar Hwy 89 waar we om 16:40 uur weer opdraaiden.
We hadden nu wel nog tijd om wat caches langs deze weg te doen.
We hadden er  uitgekozen. De 1e was snel gevonden,

bij de 2e was net iemand voor ons op de plek van bestemming die de cache als 1e vond. Dat was dus ook snel gepiept. De 3e was de leukste. De cache heet Road Kill en was een pluche beest waar het logboek en een blik in verstopt zaten. We zagen in het logboek de naam van Marjan (Hekkie33) staan, een vriendin van ons van het Alles Amerika Forum.
Door haar had ik deze cache ook op ons lijstje gezet.

Ondertussen was de zon al ver gezakt en was het licht niet meer goed om naar Stud Horse Point te gaan. We reden terug naar Page en zagen opeens dat de rotsen in en om Lake Powell een mooie rode gloed kregen door de ondergaande zon.
Net op dat moment kwamen we bij de afslag naar het uitzichtpunt over Lake Powell.
We zijn daar dus snel omhoog gereden en kwamen nog net op tijd aan om te genieten van het mooie uitzicht.

We zijn al een aantal keer eerder op dit punt geweest, maar hadden nog niet eerder zo’n mooi licht op de rotsen gezien.
De zonsondergang daar was ook geweldig mooi vandaag.

Al met al hebben we dus flink geluk gehad dat alles vandaag zo gelopen is.
We hebben een hele leuke dag gehad ondanks het feit dat we niet helemaal tot Yellow Rock gekomen zijn.
Voor een volgende keer weten we nu wel precies waar het pad daarheen is en wat ons dan te wachten staat.
In Page zijn we gaan eten bij de Blue Buddha Sushi Bar. Dit is ook een aanrader.
In het motel weer verder gegaan met de verslaggeving van onze trip.

Enkele feiten

Gereden:  89 Miles (142 km)

Getankt: Maverick in Page $3.649 /Gallon, 11.02 Gallon getankt.

Het Weer: 30°C    

Motel

Super 8 Page/Lake Powell
649 South Lake Powell
Hwy 89 North, 1st Page Exit
Page, AZ 86040 US
Phone: 928-645-5858

Motel Beoordeling

Goed motel. Schone, grote kamer.