17 sep

Farmington

     



VERSLAG

Vandaag was een hele vreemde dag.
Het begon al toen ik vanmorgen naar buiten keek.
De lucht was blauw! De wolken waren wit! Én de zon scheen!
Om 9 uur gingen we weer bij Denny’s ontbijten en toen moest de tank gevuld worden.
Op weg naar het tankstation kregen we een melding dat de bandenspanning laag was. Niks vreemds. Dat hebben we 2 jaar terug ook al eens meegemaakt.
We gooiden de tank dus vol en pompten de banden op.
Niks aan het handje.
Voor we naar Bisti vertrokken zijn we eerst gaan shoppen in Farmington.
Gisteren waren we te laat terug en waren de winkels waar we heen wilden al gesloten en we weten niet of ze op zondag hier open zijn.
We gingen eerst naar de Best Buy waar we een Ultra SD-kaartje voor de camcorder kochten. In Nederland kosten die dingen bijna 100 Euro en hier $70. Dat scheelt zowat de helft in prijs.
Daarna gingen we naar Jo-Anne’voor scrapbookspullen, maar aangezien de keus hier heel weinig was zijn we naar de Hobby-Lobby gegaan.
Daar ben ik goed geslaagd.
Om 14:30 uur gingen we eindelijk op weg naar de Bisti Badlands.
Op weg daarhen zagen we voor ons een complete regengordijn.

Dat voorspelde weinig goeds voor onze plannen.
Omdat de afstand tot het regenfront niet in te schatten was zijn we gewoon verder gereden.
Voor hetzelfde geld lag dat front nog een heel stuk achter of zelfs voor Bisti.
We hadden mazzel. Vlak voor Bisti kwamen we in de regen terecht.
Het had dus totaal geen zin om verder te rijden want het zicht verderop was bijna nul.
Bij de 1e mogelijkheid zijn we dus weer omgedraaid en besloten om te gaan cachen in Farmington.
Hier wemelt het van de caches dus zouden we onze tijd wel goed om krijgen.
We reden weer uit de regen, de zon tegemoet.
Onderweg moest David naar het toilet en langs de weg hadden we op de heenweg een portable toilet zien staan.
David stopte daar en bij dat we de parkeerplaats opreden hoorden we en vreemd geluid.
En ja hoor, rechts voor hadden we een platte band.
Dit is de 1e keer tijdens 14 Amerika vakanties dat ons dit overkomt.
Waren wij even blij dat we door de regen niet naar Bisti konden gaan.
Nu stonden we tenminste langs een doorgaande weg op een grote parkeerplaats waar ook nog eens een toilet aanwezig was.
Het was maar goed dat we niet veel achterin de auto hadden liggen.
We haalden de reserveband onder de auto uit en David krikte de wagen op.

Heel mooi dat er een krik in de auto lag, alleen konden we daarmee de auto niet hoog genoeg opkrikken om het wiel er onder uit te krijgen.
Achter het toilet vond ik een flinke plank die we onder de krik konden plaatsen.
Het wiel kregen we er toen wel af, maar het reservewiel kregen we er niet op.
Daarvoor was de wagen nog niet hoog genoeg opgekrikt.
Er kwamen regelmatig auto’s langs, maar hier stopt niemand.
Ik had al 2x maal geprobeerd om een wagen te laten stoppen, maar zonder resultaat.
De Navajo’s stoppen blijkbaar niet voor een blanke.
Ik zei tegen David, probeer jij het maar, jij hebt wel de goede kleur.
En ja hoor. De eerste de beste wagen stopte voor hem.
Een Navajo indiaan kwam ons te hulp.
Hij had ook geen grotere krik bij zich, maar wel een pikhouweel waarmee hij de grond onder het wiel weg kon graven.
Goed dat de parkeerplaats niet geasfalteerd was.
Binnen een mum van tijd zat het reservewiel op de wagen.
We hebben hem wat gegeven voor de moeite en laadden het lekke wiel achterin de wagen.
Rond 17 uur waren we terug in onze motelkamer in Farmington.
Eerst maar eens naar Dollar, het verhuurbedrijf gebeld, maar daar kreeg ik een bandje met de mededeling dat ze alleen van maandag t/m vrijdag bereikbaar waren.
Wij hadden geen tijd om zo lang te wachten, want morgen vertrekken we weer uit Farmington.
Als je echter een lekke band krijgt kan je dat niet op een betere plaats dan hier gebeuren. Zoals ik al eerder schreef zit hier op bijna iedere hoek een autodealer en er zijn ook meer dan genoeg auto-gerelateerde bedrijven.
Wat ons echter tegen zat was het tijdstip.
De eerste 2 bandencentra die we tegenkwamen waren gesloten en gingen maandag pas weer open.
De 3e was open. Tenminste dat leek zo. Helaas waren zij ook al dicht voor nieuwe klanten en konden we bij hun ook pas maandag weer terecht.
Daar kregen we echter wel de tip om naar de Walmart of naar Sears te gaan.
Bij Sears konden ze ook de nieuwe band op de wagen leggen.
Sears is een winkel waar je kleren, huishoudelijk apparatuur en dergelijke kunt kopen, zoiets als V&D. En Walmart is een grote supermarket, waar je ook kleren, huishoudelijke spullen en zo koopt.
Wij hadden het dus nooit in ons hoofd gehaald om bij die 2 zaken te gaan kijken voor een autoband.
Wij dus op weg naar Sears en daar hebben ze ons heel goed geholpen.
De band kon niet meer gerepareerd worden dus hebben we een nieuwe moeten kopen. Hopenlijk krijgen we die van Dollar terugbetaald.
Om 19 uur reden we met onze nieuwe band naar Red Lobster.
Na het eten zijn we weer naar ons motel teruggekeerd.
Dus geen Bisti en geen caches vandaag, maar we kunnen morgen gelukkig wel verder met onze reis.


Enkele feiten

Gereden:  79 Miles (126 km)

Getankt: Mustang in Farmington $3.599 /Gallon, 16.271 Gallon getankt.

Het Weer: 21°C        


Motel

Welcome to Travelodge, Farmington

 

Farmington Travelodge
510 Scott Avenue
Broadway & Scott Ave
Farmington, NM 87401 US
Phone: 505-327-0242

 

  

 

 


Motel Beoordeling

Grote, schone kamer, slechte kussens en zachte matrassen.

Veel lawaai van mensen op de galerij tot laat in de nacht. Wordt geen aktie genomen door beheerders na klacht.

Motelbeheerder niet vriendelijk. Wij komen hier niet meer terug.