Vandaag zijn we weer helemaal blij.

De zon scheen weer en de lucht was mooi blauw.

Vandaag stond en wandeling naar de Fisher Towers op het programma.

De laatste 2 mile tot de parkeerplaats moesten we over een onverharde weg rijden.

We hadden geen idee of deze weg überhaupt begaanbaar was na de regenbuien van de laatste dagen.

We besloten de gok te nemen ook al zouden we dan 50 miles voor niks rijden als de Fisher Towers onbereikbaar zouden zijn.

Na het ontbijt bij Denny’s gingen we op weg.

 

 

Nou, het was helemaal geen straf om de UT-128 richting Fisher Towers te rijden. Een hele mooie route, door een canyon, die parallel liep aan de Colorado River.

Na 25 miles sloegen we de dirtroad naar Fisher Towers in.

Er kwam net een pick-up truck van de weg af.

Aan de chauffeur hebben we even gevraagd hoe de toestand van de weg was. Geen probleem, kregen we te horen.

En inderdaad de weg was prima te rijden. Daar had je niet eens een SUV voor nodig.

De parkeerplaats voor de hike stond helemaal vol. Tja, het is zondag vandaag.

We vonden nog een plekje voor ons autootje, trokken de stevige stappers weer aan, voorzagen ons van voldoende water, de wandelstokken, foto en filmapparatuur, en gingen weer op weg.

We maakten een hele mooie wandeling langs canyonwanden van roodbruine zandsteen.

 

 

 

 

De canyonwanden werden steeds indrukwekkender.

Het leken wel cathedralen.

 

 

 

 

 

 

Na 2,5 uur wandelen, fotograferen en filmen zijn we in een uurtje tijd teruggewandeld naar de auto.

We moesten uiteindelijk nog bijna 200 miles (320 km) rijden naar Kayenta. Via de UT-191 ging het naar het zuiden. David heeft nog een keer flink op de rem moeten staan omdat er een ree midden op de weg liep. We reden weer langs Mexican Hat en Monument Valley.

 

 

Onderweg hebben we bij Gouldings in Monument Valley heerlijk gegeten.

We zaten daar precies met de zonsondergang, maar helaas geen mooie kleuren boven de vallei.

Na het eten zijn we in het donker de laatste 20 mile naar Kayenta gereden. Goh, wat lijkt dat dorp groot als je daar ’s avonds aankomt.

Een zee van lampjes. Gelukkig vonden we de Best Western vlug en waren we rond 21 uur op onze kamer.