2 Jaar geleden konden we hem niet bezoeken omdat het toen de hele dag geregend heeft. Deze morgen was het weer bewolkt.

We gingen eerst ontbijten bij Denny’s en daarna even naar de Wal-Mart omdat we door onze watervoorraad heen waren.

Bij dat we uit de auto stapten om de Wal-Mart in te gaan, begon het wat te regenen. We besloten om de Lower Antelope Canyon maar weer te schrappen en richting Buckskin Gulch te gaan. Een andere slotcanyon die ook nog op ons lijstje stond.

Toen we echter de supermarkt weer uitkwamen was zowaar de zon doorgebroken.

Dus zijn we toch richting de Lower Antelope Canyon gereden.

Bij de ticketboot (dit is geen schip, maar een hokje waar je kaartjes kan kopen) zat al een groep mensen te wachten tot ze de canyon in konden gaan.

Wij trokken onze kistjes aan, hingen de fototassen en waterflessen om en gingen ook tickets kopen. De groep vertrok net onder begeleiding van een gids.

Wij kregen te horen dat we met de volgende tour van 12:00 uur mee konden, of eerder indien voor die tijd een groep van 15 mensen aanwezig was. We zouden dan onder begeleiding van een gids in 45 minuten door de canyon wandelen en in een kwartier bovenlangs weer terug naar de parkeerplaats komen.

Wij gingen zitten wachten en zagen mensen die een pasje gingen halen voor de photographers tour van 4 uur lang.

We gingen toen ook eens vragen wat de meerprijs van die tour zou zijn.

Nee, die tour was even duur ($26/pp), maar dat pasje kreeg je alleen als je ook een statief had. Nou, dat hadden we. Dus pasje omgehangen en achter een paar andere fotograven aangelopen naar de ingang van de canyon.

We kwamen bij een scheur in de grond aan.

 

 

Daar moesten we ons door naar binnen wurmen om de canyon in te gaan.

Via ladders daalden we af in de canyon.

 

 

Onderin was het breed genoeg om makkelijk doorheen te lopen.

We konden onze lol op met het filmen en fotograferen van deze prachtige canyon. Na iedere bocht zag je weer nieuwe schitterende vormen in de canyonwanden en als je je omdraaide zag het weer heel anders uit.

 

 

 

 

 

 

 

Er leek geen einde te komen aan de kwart mile die de canyon lang is.

Tegen het einde werd de canyon smaller en was hij onderin soms maar 1 voet breed. Op andere plaatsen moest je jezelf soms in bochten wringen om verder te kunnen gaan. Leuk was dat.

Via ladders klommen we aan het einde, na 3,5 uur plezier, weer uit de canyon.

 

 

Bovenlangs zijn we naar de parkeerplaats teruggewandeld.

We zijn daarna weer naar de Wal-Mart gegaan om wat te fun-shoppen.

We hebben weer het een en ander van onze gading kunnen vinden.

Bij Ken’s Old West hebben we weer lekker gegeten.

 

 

We waren weer op tijd op de kamer waar we probeerden om op internet te komen. Helaas pindakaas. Alweer geen verbinding.

We hebben de foto’s van vandaag alvast op de harde schijf gezet en ik heb al een paar verslagen geschreven. Hopelijk kunnen we die vlug op het weblog plaatsen.