Na een goede nachtrust waren we vanmorgen een stuk fitter.

We checkten voor de 3^e keer uit bij het Super 8 motel in Kanab en gingen naar Nedra’s Cafe voor ontbijt. Verkeerde keus.

Voor ontbijt heb je maar 2 mogelijkheden in Kanab.

Waar we gisteren ontbeten hebben is de betere van die 2.

Vandaag is weer de dag van het oversteken van de staatsgrenzen.

Eerst reden we van Utah naar Arizona.

Daarna weer terug naar Utah.

We stopten in St. George om te shoppen bij Michaels, een grote hobbyzaak, en bij Target, een warenhuis.

Na St. George reden we verder zuidelijk over de I-15 en kwamen zo weer in Arizona.

Na Arizona kwamen we uiteindelijk in Nevada. De laatste staat van onze reis dit jaar.

Onze horloges zouden dolgedraaid zijn als we ze bij iedere staatsgrens gelijk hadden gezet.

Bij Arizona 1 uur terug, bij Utah weer 1 uur vooruit, en dan nog eens Arizona 1 uur terug. Gelukkig heeft Nevada  tijdens de zomer dezelfde tijd als Arizona.

Beiden zitten dan wel in een andere tijdzone, maar Arizona doet niet mee aan de zomertijd.

We verdienden dus 1 uur in Nevada.

Om 16:15 uur, Nevada tijd, kwamen we bij de Emerald Suites op Tropicana aan.

Eer we echter in onze suite waren was het 1 uur later.

Als eerste stond onze reservering niet in hun systeem.

Hij moest toen gaan bellen met hun reserveringsbureau, maar de telefoon werkte niet.

Uiteindelijk kon hij bellen via de faxlijn.

Bij hun reserveringsbureau konden ze onze reservering ook niet vinden, dus moest hij weer naar het reserveringsbureau waar wij geboekt hadden bellen.

Na een half uur hadden ze het eindelijk gevonden.

We kregen een suite op de 3^e verdieping omdat alleen daar rokerssuites zijn.

We sleepten dus zoveel als we konden sjouwen naar boven. Via de trap, want liften zijn hier niet. Eindelijk in de suite moest ik eerst naar het toilet.

Ik spoelde door en sloot de deur achter me, maar hoorde water lopen.

Ik maakte de deur weer open en zag dat het water uit het waterreservoir spoot.

Kapotte vlotter. Gelukkig stopte het water toen ik het deksel oplichtte, maar de vloer van de badsuite stond al blank.

David was ondertussen naar beneden gegaan om een 2^e lading naar boven te sjouwen dus ik zei hem daar maar even mee te wachten.

Ik ging terug naar de lobby waar 5 personen voor me waren die kwamen inchecken.

Toen ik eindelijk weer aan de beurt was kreeg ik meteen een andere suite. Gelukkig in hetzelfde gebouw.

Weer terug naar boven waar David ondertussen iemand van de technische dienst was tegengekomen die de vlotter al aan het maken was.

We zijn toch verhuisd naar de andere suite omdat deze dichter bij de trap lag, dus minder sjouwen. Wat een gedoe!

Na en aantal keren op en neer lopen hadden we alles in onze suite.

Onze suite bestond uit een woonkamer met keuken, inclusief afwasmachine, een aparte slaapkamer, een halletje met wasbak en een aparte badkamer met toilet.

Toen we wat waren bijgekomen van het gesjouw reden we naar The Orleans waar we gingen eten bij hun buffet. En alweer smaakte het ons prima.

 

 

Ze hebben een grote keus uit Italiaans, Mexicaans, Chinees, Amerikaans, Mongools, saladebar en dessertbar.

Na het eten gingen we in het casino ons geluk beproeven.

Deze test mislukte dus jammerlijk.

Rond 21:30 uur hadden we genoeg vergokt en de vermoeidheid sloeg toe.

We reden terug naar onze suite waar de telefoon en dus ook de internetverbinding (ADSL) nog niet werkte.

In ieder geval heb ik de verslagen al zover klaargemaakt dat ze zo online kunnen worden gezet.