Ja, en ook in El Paso was weer een Denny’s.

De verschillende lunchmenu’s heb ik onderhand ook al voor ontbijt gehad.

Daar krijg je tenminste geen eieren bij.

Voor 10 uur hadden we het ontbijt al achter de kiezen, want we hadden een aantal dingen op het programma staan.

Als eerste gingen we naar Downtown El Paso.

We parkeerden de auto en gooiden voor 2 uur geld in de parkeermeter.

We liepen naar de winkelstraten en een half uur later vertrokken we weer uit Downtown.

Wat kunnen we vertellen van El Paso? Tenminste van het stuk wat wij gezien hebben:

Veel kerken, heel veel lawyers (advocaten), behoorlijk wat pandjeshuizen, nog meer leegstand en bijna alles in het Spaans.

Wij vonden er niks aan, vandaar ons snelle vertrek.

We reden via de US-54 naar Alamogordo.

Al snel lieten we Texas weer achter ons en reden we weer New Mexico in.

De weg voerde door een militaire basis, waar overigens niks van te zien was.

Nadat we hieruit kwamen reden we in een fuik van de Border Patrol (douane) waar we onze paspoorten moesten laten zien en gevraagd werd waar we vandaan kwamen, hoe lang we daar geweest waren en waar we naartoe gingen.

Al snel konden we weer verder rijden en na een hele tijd hetzelfde landschap te hebben bekeken kwamen we rond 12:30 uur bij het New Mexico Museum of Space History aan.

Dit museum over de ruimtevaart historie was wel aardig om te zien.

Er stonden modellen van verschillende ruimtevaartuigen en satelieten.

 

 

Er waren raketten en pakken van astronauten te zien.

Er was een eregalerij van mensen die wat betekent hadden in de ruimtevaart (onze Wubbo hing daar niet bij)

 

 

en in de Space Garden stonden een aantal echte ruimtevaartuigen opgesteld.

 

 

We vertrokken daar weer rond 15 uur en reden via de US-70 naar het White Sands National Monument waar we 3 kwartier later aankwamen.

De woestijn maakte daar plaats voor witte duinen.

Dit is geen gewoon zand, maar heel fijn gips.

Het eerste deel van de weg was nog gewoon geasfalteerd, maar na een tijdje reed je over het gips.

Het zag uit of ze met een grote sneeuwschuiver een weg door de sneeuw hadden gemaakt.

 

 

Er was nog wat begroeiing van gras en yucca’s, maar hoe verder de weg ons deze gipswoestijn invoerde hoe kaler het werd.

 

 

We zijn nog een stuk gaan wandelen over deze gipsduinen.

 

 

Het was maar goed dat er paaltjes stonden die de wandeling markeerden, want je hebt daar totaal geen oriëntatiepunten.

 

 

Na de eerste heuvels zagen we de auto al niet meer staan en die kale duinen lijken allemaal op elkaar.

 

 

We hadden geluk dat de bewolking van vanmorgen voor een groot deel weggetrokken was anders waren de foto’s helemaal niks geworden.

 

 

Om 18 uur reden we het park uit en tegen de zon in verder over de US-70 naar Las Cruces.

Net voor zonsondergang kwamen we bij het Super 8 Motel in de buurt van de universiteit aan.

Wat viel dit motel tegen.

We hadden een kamer op de 3^e verdieping. Geen lift aanwezig.

We hebben dus alleen het hoognodige naar boven gesleept.

Op de matras hadden een paar dikke Amerikanen teveel gelegen, de hele tijd hoorden we het gepiep van een rookmelder waarvan de batterij bijna leeg was, geen internetverbinding, er mocht wat beter gestofzuigd worden en geen fatsoenlijk restaurant in de buurt.

Na een uurtje rondrijden vonden we een Denny’s.

Deze zijn normaal 24 uur per dag open.

Laat deze nou net dicht zijn.

Eindelijk vonden we een ander restaurant wat open was, de Village Inn.

Voor een redelijke prijs hebben we hier aardig gegeten.

De terugweg naar het motel vonden we gelukkig wat sneller dan het restaurant.