Moab - Salina

Om 10 uur hadden we het ontbijt bij Denny's achter de kiezen en verlieten we Moab.
We reden via de 191 naar het noorden en verder via de I 70 naar het westen.
We namen de afslag van Green River voor informatie over San Rafael Swell.
We reden de I 70 weer op naar het westen en sloegen bij afslag 131 af op de weg naar de Buckhorn Draw en de Wedge Overlook in de San Rafael Swell.

9 Jaar geleden hebben we deze weg in omgekeerde richting gereden. Het was schitterend. Een prachtig uitzicht over een canyon,

The Wedge, waar we alleen op de wereld waren en een mooie hobbelige rit door de Buckhorn Draw.
De weg was intussen verbreed en het was hartstikke druk.
Bij Castle Dale zijn we uit de San Rafael Swell gereden en de 10 opgereden naar het zuiden. Na een korte rit op de 10 zijn we afgeslagen op de 57 naar Orangeville en daarna de 29 op naar Ephraim. De 29 begon als een mooie weg tussen de bergen en langs een meer, Joey's Valley genaamd. In de verte zagen we sneeuw op de bergen liggen.
De weg draaide om het meer heen en ging geleidelijk omhoog.
We reden het Manti Lasal Forest in en de weg ging steeds verder omhoog, werd smaller, was niet meer verhard en werd ook wat modderig.

Op een gegeven moment was het echt glibberen op de modderige weg met een afgrond aan 1 kant. Omkeren ging niet. Daarvoor was de weg te smal. We glibberden verder en reden gelukkig het bos in. We hebben Navje erbij moeten pakken om de goede weg te vinden bij een splitsing. Opeens kregen we een tegenligger op een modderig stuk.
We moesten uitwijken en gleden zo de berm in. Gelukkig kwamen we hier weer heelhuids uit. Na een tijdje zagen we sneeuw langs de weg en even later ook op de weg.
Het uitzicht was wel geweldig, maar we hadden geen idee of de weg nog verder zou stijgen en of we voor het donker uit de bergen zouden zijn.

Even later zagen we een caravan staan en een aantal paarden.
Ik ben uitgestapt met mijn blote voeten en sandalen en naar de caravan gelopen.
De man die uit de caravan kwam dacht dat we beter door konden rijden dan omkeren.
Hij verwachtte dat die weg beter was en dat we daar nog maar 1 glibberig stuk zouden hebben. We hebben zijn raad maar opgevolgd en zijn verder gereden.
De weg steeg nog een stukje tot de top.
Eindelijk bereikten we de top. Een prachtig uitzicht, maar we moesten nog die berg af.
De weg naar beneden ging gelukkig een stuk beter.
Hij was ook veel breder en het belangrijkste geen afgronden langs de weg.
We kwamen bij het glibberige stuk waar de man me over verteld had.
Het was erg glibberig en we gleden van links naar rechts en omgekeerd, maar we kwamen erdoor. Daar zagen we ook weer mensen en wat gebouwen.
Daarna werd de weg een stuk beter en kregen we ook meerdere tegenliggers.
Voor zonsondergang kwamen we in Ephraim aan. We waren blij dat we weer asfalt onder de wielen hadden. Bij Ephraim hebben we de 89 naar het zuiden richting Salina genomen.

In een dorpje langs de weg zijn we nog bij een tankstation gestopt om de ramen, koplampen en het nummerbord  schoon te maken zodat we weer zicht hadden.
Om 20:15 uur waren we bij ons motel. Ernaast ligt een Denny’s waar we hebben gegeten.
Het avontuur dat we bij San Rafael Swell gemist hebben, hebben we dubbel en dik ingehaald in de bergen.