Hanksville

VERSLAG

Ons plan van vandaag om de Cathedral Valley Loop te gaan rijden hebben we moeten schrappen omdat de weg niet begaanbaar was door de regen.
Ja, wie plant een dergelijke trip ook op de 13e? Dat kan toch ook nooit goed gaan!
We zijn gisteren dus doorgereden naar Hanksville en blijven hier 2 nachten.
Vandaag stonden we om 7 uur op en de 13e had nog een verrassing voor ons in petto.
De fles met douchegel had gelekt in de toilettas en alles erin zat dus helemaal onder de smurrie. Het rook echter wel lekker. Dat dus eerst allemaal schoongemaakt en toen onszelf een poetsbeurt gegeven.
Toen we weer fris roken zijn we naar Stans, een hamburgertent naast het motel, gegaan waar we van het motel een complementary beakfast konden nemen.
’s Morgensvroeg krijg ik die zoetigheid die we daar konden nemen echter niet mijn strot door.
We zijn dus naar Blondies gegaan, de hamburgertent tegenover ons motel, en hebben daar een redelijk ontbijt gehad.
Gisteren hadden we besloten om vandaag naar Goblin Valley te gaan en te kijken of het mogelijk was om te gaan wandelen in de Little Wild Horse Canyon. Deze stond ook nog op onze To-do-list.
Ik had gisteren op internet nog een aantal caches uitgezocht voor de plaatsen waar we vandaag heen wilden gaan.
We pakten de spullen die we nodig hadden bij elkaar en vertrokken om 10 uur via de UT24 naar Goblin Valley.
Het weer was weer helemaal omgeslagen en we hadden een prachtige dag met veel zon en 25C.

Bij het visitorcenter hebben we eerst nagevraagd of de Little Wild Horse Canyon te doen was vandaag. Het antwoord op deze vraag was positief dus gingen we eerst naar de canyon in verband met het licht.
Er stonden al veel auto’s op de parkeerplaats bij het trailhead van de canyon.
We deden onze kistjes aan de voeten en vulden wat waterflessen voor de wandeling toen een man ons kwam vertellen dat je niet ver de canyon in kon komen omdat daar de modder kniediep was.
Nou ja, we zouden wel zien hoever we kwamen en anders draaien we wel om.
We gingen op weg naar de ingang van de canyon en kwamen daar 2 vrouwen tegen die vertelden dat de ingang van de canyon geblokkeerd was en je over rotsen moest klimmen om in de canyon te komen.
Zij hadden niet te veel verteld. Vooraan lag een boomstam tussen de rotsen ingeklemd, maar daar konden we nog onderdoor kruipen.
Daarachter was de ingang volkomen geblokkeerd door grote rotsblokken.

Tja, het is nog steeds de 13e vandaag.
David sprong als een jonge klipgeit op de rotsen voor de ingang en kon zo de blokkade omzeilen en de canyon ingaan.
Mij lukte dit niet.
Ik zei ga jij maar dan wacht ik wel op je.
Na een tijdje aandringen ging David dan toch een stuk van de Canyon verkennen en ik wachtte vooraan.
Op een gegeven moment kwamen 2 vrouwen via een hoger gelegen pad de canyon uitlopen.
Zij vertelden dat verderop wel een pad omlaag de canyon inging, maar dat zij dat te steil vonden en waren omgedraaid.
Ik ben toen via dat pad omhoog gelopen en liep zeker 10 meter boven de canyonvloer.
Het pad liep door tot ik beneden de splitsing zag naar de Little Wild Horse Canyon en de Bell Canyon.
Daar zag ik David die op die plek een cache probeerde te vinden.

Helaas zag ik vanaf dat pad geen veilige weg naar beneden. David is toen een stuk verder de canyon ingelopen en ik vond daarboven een prima plekje in de schaduw vanwaar ik de ingang van de canyon goed kon zien.

Na een half uur had ik het uitzicht wel gezien en begon de verveling toe te slaan, maar op dat moment kwam David gelukkig weer uit de canyon gelopen.
We zijn samen, maar wel op verschillende niveau’s, naar het begin teruggelopen, waar we na de blokkade weer beiden op hetzelfde niveau terecht kwamen.
2 Uur na aanvang van de wandeling waren we weer terug bij de auto.
We reden terug naar Goblin Valley en hebben ons daar de rest van de middag vermaakt met het wandelen tussen de goblins door.

We moesten daar nog een cache zoeken die helemaal aan de achterkant van de vallei tussen de rotsen verstopt lag.
We hebben daar flink tussen de goblins doorgeklauterd en hebben de cache uiteindelijk op een mooi plekje kunnen vinden.

In een grote boog zijn we teruggewandeld naar de parkeerplaats.

Na nog wat genoten te hebben van het uitzicht van bovenaf op de valley zijn we weer richting Hanksville gereden.
Onderweg hebben we nog een paar korte wandelingen gemaakt om een paar caches op te pikken.
Dit waren ook weer mooie plaatsen, waar we zonder het cachen nooit terecht zouden zijn gekomen.

Terug in Hanksville hebben we ons even wat opgefrist en toen was het tijd om de inwendige mens weer te versterken.
Wat wij van Hanksville hebben gezien zijn: 2 motels, 1 Campground, 3 tankstations (waarvan 1 niet meer in gebruik is), een aantal boten die op het droge (in de woestijn) liggen, 2 hamburgertenten en 1 steakhouse.
Een hamburger hebben we gisteren al gehad en het steakhouse was ons bij het motel afgeraden.
2 Dagen achter elkaar een hamburger hadden we weinig zin in en je moet af en toe in je leven een risico nemen.
We gingen het steakhouse waarvoor bij ons motel de neus werd opgehaald toch maar eens uittesten.
Van binnen leek het inderdaad niet zo geweldig, maar we maakten niet nog een streek van de 13e mee.
Het eten was gewoon goed en voldaan keerden we naar onze kamer terug.

Enkele feiten

Gereden:  78 Miles (125 km)

Het Weer: 25°C     

Motel

Whispering Sands Motel
90 So. Highway 95,
Hanksville, Utah
001 435-542-3238

Motel Beoordeling

Na de 1e nacht was het bed opgemaakt en de vuile handdoeken weggehaald, maar we hadden geen nieuwe handdoeken, aanvulling van de bekertjes of het toiletpapier gekregen.