25 Mei

Kayenta - Grand Canyon

     

 
Voordat we vanmorgen uit het motel vertrokken heb ik nog even telefonisch onze helikoptervlucht voor morgen herbevestigd.
Overdags in Kayenta vraag je je af waar al die lichtjes gisteravond vandaan kwamen.
Buiten een paar motels, een restaurant, een tankstation, een klein winkelcentrum en wat huizen is hier niks te beleven.
We hebben wel heel goed ontbeten bij The Blue Coffeepot.
Het weer zat ons weer mee met een blauwe lucht met wat stapelwolken.
We namen de AZ-160 naar het westen.
In Red Lake moesten we de dirtroad nemen naar de Blue Canyon.
Dankzij de foto’s van Karin & Marloes (AA-forum) vonden we de afslag meteen.
Voordat we deze weg insloegen hebben we eerst aan een paar locals gevraagd of de weg wel begaanbaar was.
Ze waren allemaal heel vriendelijk en legden precies uit hoe we bij de Blue Canyon moesten komen, maar geen van hun was daar recentelijk nog geweest. Een man vertelde wel dat het een zandweg was.
We besloten de weg te nemen en zouden dan wel zien of we de Blue Canyon konden bereiken.
De weg was goed te berijden. Door de regen was het zand vast geworden.
We moesten de meest bereden weg aanhouden was ons gezegd en na de 2e cattleguard (veerooster) kwam een splitsing waar beide wegen even goed waren en wij rechts aan moesten houden.
We kwamen langs de windmolen uit de routebeschrijving van Karin & Marloes en nadat we bergop waren gereden zagen we links onder ons in de vallei de Blue Canyon liggen.
We reden weer bergaf en kwamen bij een wash.
Daar was het einde oefening.
Door de regen was de helft van de weg weggespoeld en de andere helft was een modderpoel.
Iemand had al geprobeerd om daar door te rijden zagen we aan de sporen in de modder, maar was er niet door gekomen.
 
 
We hebben de wagen daar geparkeerd en zijn te voet de wash overgegaan.
De Blue Canyon moest niet meer al te ver weg zijn.
Aan de andere kant van de weg zagen we vanaf een heuvel de Blue Canyon in de verte al liggen.
Alleen om daar te komen zouden we door dicht struikgewas met doornen moeten lopen. Geen prettig vooruitzicht in een korte broek.
We zijn de weg maar verder gevolgd om te proberen om van de andere kant daar te komen.
Nadat we om de 1e mesa (tafelberg) heen gewandeld waren zagen we al interessante zandsteenformaties.
 
 
 
 
 
We moesten eerst wat zandheuvels beklimmen om daar te komen.
Normaal zijn deze heuvels hard en goed te belopen, maar nu ging het wat lastiger omdat ze zacht waren geworden door de regen.
Na wat klauterwerk lukte het ons toch om boven te komen en stonden we in een koof met mooie zandsteen sculpturen.
 
 
 
Toen alles vast lag op foto en film zijn we weer naar beneden geklauterd en om de volgende mesa heengewandeld.
Daar waren we op de juiste plaats.
Wat een mooi gezicht al die zandkastelen.
 
 
 
 
We vonden daar ook eindelijk een schaduwplekje waar we even van een sigaretje konden genieten.
Daarna zijn we nog een stuk langs de mesa gewandeld om alle figuren te bewonderen.
Rond 15 uur zagen we opeens achter ons vanuit het westen een pikdonkere lucht aan komen zetten.
We moesten snel maken dat we daar wegkwamen.
Je wilt daar echt niet door een onweersbui overvallen worden en we moesten nog een flink stuk teruglopen naar de auto.
We hebben de sokken erin gezet en waren na 20 minuten flink doorlopen weer bij de auto. Gauw de bemodderde wandelschoenen verwisseld voor de gewone stappers en toen maken dat we wegkwamen uit het dal bij de wash.
Jammer dat we de weg niet konden vervolgen door die wash.
Nu moesten we weer terugrijden en daardoor konden we het vandaag niet meer redden om naar de Coalmine Canyon te gaan.
Wonder boven wonder hielden wij het droog onderweg.
In Cameron zijn we nog even bij de Tradingpost geweest en onderweg naar de Grand Canyon zijn we nog bij een kraampje langs de weg gestopt.
De vrouw van dat kraampje vertelde dat ze vandaag flinke regen en hagelbuien hadden gehad. Dat was natuurlijk de donkere lucht die wij gezien hadden.
Vanaf Tuba City hadden we trouwens weer een uur gewonnen omdat vanaf daar weer niet meer aan de zomertijd wordt meegedaan.
In Arizona is dat soms wel verwarrend. Niet overal in Arizona doen ze mee aan de zomertijd.
De weg naar Grand Canyon Village trok zich nog lang.
We moesten 28 mile rijden vanaf Cameron tot de ingang van het park en vanaf de ingang was het nog eens 25 mile tot de Village.
 
 
Bij het Desert View uitkijkpunt zijn we nog even gestopt.
 
 
De receptie van de Yavapai Lodge hadden we snel gevonden.
We hebben ingecheckt en zijn toen eerst wat gaan eten in de snackbar bij de Lodge. Het eten was niet echt geweldig, maar de honger was weer gestild. Daarna in het donker op zoek naar onze kamer.
Dat was nog een stukje van de receptie af en de wegen zijn hier niet verlicht. We hebben het toch goed kunnen vinden en waren alweer gauw gesetteld.
 
 
Yavapai Lodge - Grand Canyon N.P.
Post Office Box 699
928-638-2631
reserve-gcsr@xanterra.com
 
 
Het weer vandaag
 24°C
Zon
Geplande afstand USA
325.2 km
203.3 miles
Vandaag gereden
292,5 km
182,8 miles
Totaal gereden
2203,4 km
1377,1 miles
 

         

Maak jouw eigen website met JouwWeb