We hadden vannacht allebei slecht geslapen, dus toen de wake-up call kwam om 6 uur waren we een beetje geradbraakt.

We zouden om 8:30 uur Terry treffen bij zijn winkel en wilden vantevoren nog gaan ontbijten.

We ontbeten bij het Houston Trails End restaurant.

Voor mij was het nog een beetje vroeg om zo’n stevig ontbijt naar binnen te werken dus meer dan de helft ging terug naar de keuken.

Precies om 8:30 uur waren we bij Terry, onze gids voor vandaag.

 

 

Vandaag zou hij met ons naar de White Pockets gaan.

Er ging nog een koppel met ons mee.

Bob en Judy uit South-Carolina. Beiden in de 70 jaar, maar nog behoorlijk vief.

Via de US-89 gingen we richting Page en sloegen af naar de Wire Pass en de House Rock Road.

De beruchte wash voor het Wire Pass Trailhead was in slechte staat. Er was een omleiding omheen gemaakt die iets beter was, maar waar wij met onze wagen zouden zijn blijven steken.

Met de Jeep Cherokee van Terry was het echter geen probleem.

We reden de House Rock Road tot we aan onze rechterkant een corrall zagen.

Daar sloegen we links af.

Het eerte deel van die weg viel ook nog reuze mee, maar verderop veranderde dat een tikje.

De weg werd zanderig met diepe sporen en soms met stukken rots waar we overheen moesten.

 

 

We kwamen nog 3 tegenliggers tegen.

Na 3 uur rijden, waarvan de laatste anderhalf door elkaar gerammeld waren, kwamen we bij de White Pockets aan.

Een ongelofelijk landschap. Schitterende rotsformaties in verschillende kleuren.

Er waren witte rotsen met een markant uiterlijk.

Ze leken wel op reuzen schildpadden die op elkaar waren gestapeld.

 

 

 

Deze wisselden zich af met rode zandstenen rotsen die door erosie de vreemdste vormen hadden gekregen. Er was een rots met rode, gele en witte strepen. Net een ijsco met een dot slagroom bovenop.

 

 

 

En een ander leek net een glijbaan.

 

 

Verder waren er meerdere plaatsen met op de Wave lijkende vorm en streeppatronen.

 

 

 

 

Zoveel moois om te fotograferen.

We liepen elkaar dan ook niet in de weg.

Buiten ons was er nog een groep van 5 personen, maar daar hadden we ook geen last van.

Tot 16:30 uur hebben we ons kostelijk geamuseerd met fotograferen, filmen, klauteren, af en toe naar Bob en Judy zwaaien als we ze in de verte zagen en steeds weer nieuwe ontdekkingen doen.

 

 

 

 

 

 

 

 

We hadden nog wel een paar uur daar door willen brengen. De tijd vloog voorbij.

We troffen Bob en Judy weer en gezamenlijk liepen we terug naar de Jeep van Terry.

Er waren weer 2 nieuwe auto’s op de parkeerplaats aangekomen.

Iedereen laadde zijn spullen weer in de auto en al rammelend reden we dezelfde weg weer terug als we gekomen waren.

Om 18 uur stonden we weer bij Terry’s winkel.

We betaalden hem en namen afscheid tot een volgende keer.

We reden eerst naar onze kamer om het toilet te gebruiken en reden toen naar het Golden Hills restaurant in Mount Carmel.

Daar hadden we vorig jaar ook gegeten op advies van Terry.

Toen we daar aankwamen was het restaurant leeg en veel tafels waren nog niet leeggeruimd.

We waren al bang dat het restaurant flink achteruit was gegaan.

Niks was minder waar. Ze hadden alleen een tekort aan bedienend personeel.

Na ons kwamen nog meer mensen binnen.

Ondanks de plotselinge drukte kwam het eten vrij snel.

We hadden al genoten van de chicken gumbo en de saladebar.

De steak met friet en verse groente die volgden smaakten ook uitstekend.

Buiten de salade krijg je hier normaal nauwelijks groente bij je diner. Dat mis ik wel.

Dat komt omdat de groente hier een stuk duurder is dan bij ons.

Kasteelt zoals bij ons is hier nauwelijks, dus alleen de groenten die net in seizoen zijn, zijn betaalbaar.

Na het eten reden we terug naar het motel.

Vannacht hebben we uitstekend geslapen na een vermoeiende, maar prachtige dag.

 

 

Super 8 Motel - Kanab

(001) 435-644-5500

 

 

 

 

Het weer vandaag	20C
Geplande afstand	0 km	0 miles
Vandaag gereden	56 km	35 miles
Totaal gereden	5326 km	3329 miles

 

---