Page - Kanab

Vanmorgen waren we al om 6:30 uur op en rond 8 uur zaten we aan het ontbijt bij Denny’s. Vandaag is de dag dat we naar The Wave gaan.
We waren zo gelukkig om op 1 juni via internet een permit (vergunning) voor een bezoek aan The Wave voor vandaag te bemachtigen.
We reden om 9 uur uit Page weg terug naar Utah.
De strakblauwe lucht van gisteren had plaats gemaakt voor hemelsbrede sluierbewolking. We zijn even gestopt bij het Paria Canyon Ranger Station voor de laatste update.
Vanaf het ranger station moesten we nog 5 mile rijden over de US-89 voor we de House Rock Road op konden draaien. Ook dit is weer een dirtroad en we hadden zo’n 40 minuten nodig om de 8 mile tot het Wire Pass trailhead af te leggen.
De washes die we door moesten waren allemaal droog.
Om 11:30 uur Utah-tijd, vertrokken we, voorzien van voldoende water, eten, warme en regenkleding en natuurlijk de foto- en video-apparatuur, voor onze hike naar The Wave.
We schreven ons in bij de trailhead registers. Er stond een erg harde wind.
Deze was zo hard dat het metalen deksel van de registerbox dichtwaaide op David’s hoofd. Goed dat hij een harde schedel heeft.
We liepen over de rotsen en door mul zand met de wind in de rug.
Doordat we regelmatig foto’s maakten onderweg waren we toch bijna 2,5 uur onderweg om de 3 miles naar The Wave af te leggen.
Het laatste stuk van de hike is het zwaarste.
Vanaf de wash moet je een flinke helling beklimmen via een zandpad. Moeilijk lopen.
De lucht zag er ook niet veelbelovend uit. De wolkendeken was dikker en donker geworden. We waren bang dat we het niet droog zouden houden.
Na de laatste lastige klim bereikten we eindelijk The Wave.

We waren weer helemaal alleen daar.
Doordat de zon niet door de wolken heen kon breken waren de kleuren echter niet zo mooi. Zeer jammer. Ondanks dat hebben we toch de nodige foto’s en video geschoten.

We hebben deze keer aan den lijve kunnen ondervinden hoe The Wave is ontstaan.
We werden compleet gezandstraald door de harde wind en het daardoor opvliegende zand. Nergens was ook maar een windstil plekje te vinden.
Door de harde wind waren de donkere wolken echter overgetrokken en werd de hemel weer wat blauw. We besloten om dan toch nog maar even op zoek te gaan naar The Second Wave. Deze moest een stukje verderop liggen. We vonden The Second Wave.

Doordat het opgeklaard was, waren de kleuren daar ook mooier.
Om 15:30 uur liepen we weer terug richting The Wave.
Hier hadden we een half uurtje voor nodig. Vanaf The Wave ging het terug naar de Wire Pass. Door de ervaring van de vorige keer vonden we de terugweg deze keer sneller en deden dat nu in 1,5 uur tijd.
Onderweg moesten we nog regelmatig stoppen en ons omdraaien.
We liepen nu namelijk tegen de wind in en geregeld kregen we vlagen zand over ons heen.  We schreven ons weer uit bij de registerbox.
Het was 17:30 uur toen we terug waren bij de auto.
We reden terug over de House Rock Road en draaiden weer de US-89 op voor de laatste 38 mile naar Kanab. We reden naar het westen, dus recht tegen de zon in.
Rond 19:30 uur kwamen we bij het Best Western motel aan.
Na het inchecken zijn we gaan eten bij Grandma Tina’s Cafe, waar we een lekkere pasta geserveerd kregen.